از دیگر مسائلی که جزء مخاطرات چاه ها محسوب می گردد وجود گازهای سمی است .
بیشترین گازهایی که در چاه ها یافت می شوند عبارتند از :
1) گاز هیدروژن سولفوره 2) آمونیاک 3 ) گاز کربنیک 4) متان
گاز هیدروژن سولفوره :
این گازها در اثر سوختن ناقص موادی مانند مو و پشم و گوشت و موادی که دارای
گوگرد می باشند بوجود می آید . بوی این گاز شبیه بوی تخم مرغ گندیده می
باشد . مقدار خیلی کم این گاز را می توان با حس بویایی تشخیص داد در جاهایی
که تدریجاً استشمام شود حس بویایی را فلج می کند .
1 % این گاز شدیداً خطرناک است و تا 2% این گاز را می توان تشخیص داد در
جایی که مقدار گاز در چاه زیاد باشد تخلیه گاز باید با وسایل ضد جرقه انجام
گیرد . اگر گاز در محیط سر بسته ای از داخل چاه نشت کند امکان مسمومیت
وجود دارد . شخصی را که برای مدتی از این گاز تنفس کرده باید به هوای آزاد
انتقال داد و در صورت عدم تنفس اقدام به دادن تنفس مصنوعی و اکسیژن نموده و
مصدوم را به بیمارستان منتقل نمود .
آمونیاک :
این گاز از هوا سبک تر، بی رنگ و بوی آن تند و زننده و در صورت اختلات با
هوا و گرم شدن و همچنین با تحت فشار قرار گرفتن قابلیت انفجار دارد . خنثی
سازی آن با آب پودری صورت می گیرد این گاز باعث تحریکات چشم، بیتنی و مجاری
تنفسی انسان می گردد و بی هوش کننده و سرفه آور است حتی در سطح پوست تولید
سوختگی می کند وجود 1 الی 5% درصد این گاز به مدت 1 ساعت تولید مرگ می کند
.
شخصی که دچار مسمومیت با این گاز شده باشد عرق شدید می کند که باید به هوای
آزاد منتقل شود و چشم و پوست و محل های آلوده را با آب زیاد شستشو داد
همچنین هرگونه لباس آلوده را از تن وی خارج نمود .
گاز کربنیک :
گازی بی بو، بی رنگ، غیر قابل اشتعال سنگینتر از هوا و محلول در آب است ،
این گاز می تواند سرعت و حجم تنفس را 50% بالا ببرد وجود 3% آن سرعت و حجم
تنفس را 2 برابر می نماید و مقدار 10% آن کمتر از چند دقیقه تولید مرگ می
نماید عمده ترین خطر این گاز بالا بردن سرعت تنفس است .
کمک های اولیه :
انتقال به هوای آزاد، دادن تنفس مصنوعی و اکسیژن در جایی که لازم باشد .
گاز متان :
بی رنگ، بی بو و قابل اشتعال و انفجار و مقدار کمی از آن در آب حل می شود .
مخلوط این گاز با هوا و اکسیژن و با گاز کلر قابل انفجار است ، کمی سمی است
و استنشاق آن به مدت طولانی جای اکسیژن را در دستگاه تنفسی اشغال و تولید
خفگی می نماید . باید مصدوم به هوای آزاد منتقل کرد و در صورت لزوم اقدام
به تنفسی مصنوعی نمود .
کمبود اکسیژن :
در بعضی از چاه ها ممکن است گازهای مسموم کننده وجود نداشته باشد اما
بخارات ( دم ) و گازهای بی اثر جایگزین اکسیژن شده و درصد آن را پایین می
آورد و شخص را دچار خفگی کامل یا ناقص می کند .