گازهای موجود در چاه :
از مسائلی که جزء مخاطرات چاه ها محسوب می گردد وجود گازهای سمی است .
بیشترین گازهایی که در چاه ها یافت می شوند عبارتند از :
1) گاز هیدروژن سولفوره 2) آمونیاک 3 ) گاز کربنیک 4) متان
گازهای موجود در چاه :
از مسائلی که جزء مخاطرات چاه ها محسوب می گردد وجود گازهای سمی است .
بیشترین گازهایی که در چاه ها یافت می شوند عبارتند از :
1) گاز هیدروژن سولفوره 2) آمونیاک 3 ) گاز کربنیک 4) متان
گاز هیدروژن سولفوره :
این
گازها در اثر سوختن ناقص موادی مانند مو و پشم و گوشت و موادی که دارای
گوگرد می باشند بوجود می آید . بوی این گاز شبیه بوی تخم مرغ گندیده می
باشد . مقدار خیلی کم این گاز را می توان با حس بویایی تشخیص داد در جاهایی
که تدریجاً استشمام شود حس بویایی را فلج می کند .
1 % این گاز
شدیداً خطرناک است و تا 2% این گاز را می توان تشخیص داد در جایی که مقدار
گاز در چاه زیاد باشد تخلیه گاز باید با وسایل ضد جرقه انجام گیرد . اگر
گاز در محیط سر بسته ای از داخل چاه نشت کند امکان مسمومیت وجود دارد .
شخصی را که برای مدتی از این گاز تنفس کرده باید به هوای آزاد انتقال داد و
در صورت عدم تنفس اقدام به دادن تنفس مصنوعی و اکسیژن نموده و مصدوم را به
بیمارستان منتقل نمود .
آمونیاک :
این گاز از هوا
سبک تر، بی رنگ و بوی آن تند و زننده و در صورت اختلات با هوا و گرم شدن و
همچنین با تحت فشار قرار گرفتن قابلیت انفجار دارد . خنثی سازی آن با آب
پودری صورت می گیرد این گاز باعث تحریکات چشم، بیتنی و مجاری تنفسی انسان
می گردد و بی هوش کننده و سرفه آور است حتی در سطح پوست تولید سوختگی می
کند وجود 1 الی 5% درصد این گاز به مدت 1 ساعت تولید مرگ می کند .
شخصی
که دچار مسمومیت با این گاز شده باشد عرق شدید می کند که باید به هوای
آزاد منتقل شود و چشم و پوست و محل های آلوده را با آب زیاد شستشو داد
همچنین هرگونه لباس آلوده را از تن وی خارج نمود .
گاز کربنیک :
گازی
بی بو، بی رنگ، غیر قابل اشتعال سنگینتر از هوا و محلول در آب است ، این
گاز می تواند سرعت و حجم تنفس را 50% بالا ببرد وجود 3% آن سرعت و حجم تنفس
را 2 برابر می نماید و مقدار 10% آن کمتر از چند دقیقه تولید مرگ می نماید
عمده ترین خطر این گاز بالا بردن سرعت تنفس است .
کمک های اولیه :
انتقال به هوای آزاد، دادن تنفس مصنوعی و اکسیژن در جایی که لازم باشد .
گاز متان :
بی رنگ، بی بو و قابل اشتعال و انفجار و مقدار کمی از آن در آب حل می شود .
مخلوط
این گاز با هوا و اکسیژن و با گاز کلر قابل انفجار است ، کمی سمی است و
استنشاق آن به مدت طولانی جای اکسیژن را در دستگاه تنفسی اشغال و تولید
خفگی می نماید . باید مصدوم به هوای آزاد منتقل کرد و در صورت لزوم اقدام
به تنفسی مصنوعی نمود .
کمبود اکسیژن :
در بعضی از
چاه ها ممکن است گازهای مسموم کننده وجود نداشته باشد اما بخارات ( دم ) و
گازهای بی اثر جایگزین اکسیژن شده و درصد آن را پایین می آورد و شخص را
دچار خفگی کامل یا ناقص می کند .